Minęło kilka dni, ale atmosfera na plebanii nadal była troszkę napięta.

Ksiądz Paweł nie chciał być nie przyjemny dla młodego wikarego, bo sam w jego wieku miał co nieco na sumieniu, ale martwił się o niego, bo nie chciał, żeby wpakował się w jakieś kłopoty.

Po jakimś czasie proboszcz zdobył się na odwagę, żeby na spokojnie porozmawiać z Michałem i powiedział mu o swoich obawach.

- Wiem co robię, naprawdę. Ale dziękuję za rozmowę. - odpowiedział spokojnie Michał

- Wiem, że jesteś mądrym człowiekiem, po prostu się martwię. A no i przepraszam cię za tą sytuację wtedy przy śniadaniu. Nie powinienem tak naskoczyć.

- Oj dobra. Nic nie szkodzi. Ja wszystko rozumiem. 

Proboszcz przytulił wikarego po ojcowsku i poklepał po plecach...

***

Przez tych kilka dni, Kamila i ksiądz Michał spotykali się przygotowując modlitwy i pieśni na spotkania młodzieżowe. Czasem dziewczyna pomagała też przy wypełnianiu papierków w kancelarii. Każde kolejne ich spotkanie sprawiało, że łapali ze sobą jeszcze lepszy kontakt. Mimo to, dziewczyna ciągle czuła jakiś niedosyt...

***

- Gocha, powiedz mi. Co ja mam robić? Ja kocham tego człowieka!!! - mówiła rozpaczliwym tonem Kamila

- Przestań! To jest ksiądz! Z resztą tobie się tylko tak wydaje. Kilka spotkań poza kościołem i ty już go kochasz? No błagam cię!

- No ale wiesz o co mi chodziiiii... Zauroczyłam się no!

- No to ci przejdzie. Nie panikuj...

- Ja nie wiem czy chcę, żeby mi przeszło. - patrzyła na przyjaciółkę widząc jej niezadowoloną minę

- No chyba nie sądzisz, że coś z tego może być? On jest dziewięć lat starszy od ciebie. Dziewczyno!

- Wiek to tylko liczba. - mówiła, starając się nie pozbawiać siebie samej nadziei

- A gdzie w tym wszystkim masz Boga? Zastanów się co mówisz. Nie sądzisz chyba, że zrzuci dla ciebie sutannę.

- Ehh... w sumie... nie wiem co się ze mną dzieje. Muszę się ogarnąć.

- No, pasowałoby. - przytuliła przyjaciółkę

- Okej, okej. Powinnam się cieszyć, że Michał ze mną w ogóle rozmawia. Ale.... 

- Ale co??? 

- Jak on coś do mnie czuje?

- Nie wmawiaj sobie takich rzeczy. Jesteś dla niego tylko parafianką.

- Potrafisz człowieka zdołować. A jeszcze wtedy tak się ze mną cieszyłaś...

- Nie chcę cię zdołować, tylko chcę, żebyś zaczęła trzeźwo myśleć. Cieszyłam się, że byłaś szczęśliwa, ale nie sądziłam, że jesteś w stanie tak głupio gadać.

- No może i masz rację. Ja już tego nie kontroluje. Myślałam, że zachowuję się dojrzalej... Dzięki, że mi uświadamiasz, że nadal zachowuję się jak mała dziewczynka, a nie licealistka.

- Do usług. - obie trwały w uścisku z uśmiechem na ustach.

Nagle Kamila poczuła wibrację telefonu. 

- Kto to? - zapytała Gosia

- Ksiądz Michał. - powiedziała z nieopisaną radością w głosie

- Co chce??

- Umówić się na rolki! - wykrzyczała prawie piszcząc

- Ej ej ej! Nie idziesz, prawda?

- Pójdę, ale przecież wiem... Tylko przyjacielski wypad na rolki. Spoko.

- No! Przyjaźnić się możecie, pozwalam. - dziewczyny zaśmiały się i postanowiły pójść na zakupy, żeby Kamila kupiła sobie jakiś fajny dresik.

***

Ksiądz Michał z niecierpliwością czekał na wiadomość zwrotną od dziewczyny. Kiedy już dostał odpowiedź, umówili się na godzinę 19:30 pod plebanią...